Czekają nas kolejne zmiany podatkowe od 1 stycznia 2019 r. Poniżej przedstawiamy ich syntetyczny wykaz wraz z opisem. Zastrzegamy jednak, że nie są to jeszcze zmiany wprowadzone w życie.

1. Wprowadzone będą zachęty do pozostawiania w spółkach kapitału poprzez możliwość podwyższania kosztów uzyskania przychodów o współczynnik kosztów finansowania dłużnego.

Dla małych podatników CIT (próg przychodów podatkowych nie przekraczający kwoty 1,2 mln EUR) oraz podatników rozpoczynających działalność gospodarczą stawka CIT zostanie obniżona do poziomu 9%.

Podatnicy będą mieć możliwość jednorazowego obniżenia dochodu uzyskanego z danego źródła w jednym z najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych o kwotę straty z tego źródła nieprzekraczającą 5 mln zł.

Przychody z obrotu bitcoinami będą zakwalifikowane do przychodów z kapitałów pieniężnych albo zysków kapitałowych (odpowiednio art. 17 PIT i art. 7b CIT). Te przychody jednak będą osobne rozliczane z innymi przychodami z kapitałów pieniężnych, czy zysków kapitałowych.

Wydatki związane z używaniem samochodów osobowych (tez z leasingu) będą podlegały ograniczeniom w ujmowaniu w koszty podatkowe.

W podatku u źródła będzie można posługiwać się kopią certyfikatu rezydencji, o ile należności do pojedynczego podmiotu nie przekroczą kwoty 10 tys zł.

Istotne zmiany dotkną płatności dla zagranicznych kontrahentów przekraczające kwotę 2 mln. zł. Limit dotyczy płatności dla jednego podmiotu w roku podatkowym. Otóż w przypadku przekroczenia progu 2 mln zł konieczne będzie odprowadzenie podatku u źródła według stawek podatkowych określonych w art. 21 ustawy o CIT, gdzie podatek wyniesie 20 % albo 10% oraz określonych w art 19 ustawy CIT (19% podatku od przychodów z dywidend oraz innych przychodów w zyskach osób prawnych mających siedzibę na terytorium Polski). Będzie istniała możliwość późniejszego zwrotu tak zapłaconego podatku w okresie 6 miesięcy.
Z zasad preferencyjnego rozliczania podatku u źródła (czyli rozliczeń z tytułu podatku u źródła będzie można dokonywać na dotychczasowych zasadach – tj. można będzie pomniejszać podatek już przy zapłacie należności) korzystać będzie można tylko, jeśli płatnik przedstawi do urzędu skarbowego oświadczenia dotyczące spełnienia formalnych wymogów wynikających z przepisów oraz dochowa należytej staranności przy weryfikacji przesłanek do zastosowania obniżenia podatku u źródła, lub kiedy płatnik uzyska opinię o stosowaniu zwolnienia w podatku u źródła. Ten ostatni przypadek dotyczyć ma transakcji wymienionych w art. 21 ust. 3 CIT oraz art. 22 ust. 4 CIT.
Zmianą będzie też wprowadzenie obowiązku weryfikacji następujących stwierdzeń: weryfikacja czy odbiorca należności faktycznie prowadzi działalność gospodarczą w kraju siedziby; weryfikacja czy odbiorca faktycznie ponosi ryzyko gospodarcze związane z dana należnością oraz weryfikacja czy odbiorca ma możliwość samodzielnego decydowania o przeznaczeniu należności.

Exit tax to utrata możliwości przez Polskę prawa do opodatkowania pewnych aktywów powstałych w wyniku zmiany rezydencji podatkowej. Do stwierdzenia tego faktu zastosowanie znajdą przede wszystkim umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Obowiązek podatkowy powstawał będzie w momencie przeniesienia składników majątkowych poza Polskę lub w wyniku zmiany rezydencji podatnika. Dochodem w CIT lub PIT do opodatkowania będzie nadwyżka wartości rynkowej składnika ponad jej wartość podatkową.

W ciągu 7 dni od dokonania takiej transakcji będzie powstawał obowiązek zapłaty podatku. Transakcja opodatkowana będzie w PIT stawką podatku wynoszącą 19% lub 3%, a w przypadku CIT – stawką wynosząca 19%. Powyższe dotyczyć ma tylko składników majątku, których wartość rynkowa przekroczy 4 mln zł, przy czym ten limit dotyczyć będzie tylko podatników PIT. W przypadku CIT opodatkowaniu podlegać będzie każda taka transakcja.

Zgodnie z planami od 1 stycznia 2019 r. w życie ma wejść obowiązek informowania Szefa Krajowej Informacji Skarbowej (KAS) o schematach podatkowych stosowanych transgranicznie i w obrocie krajowym.
Z analizy ustawowej definicji schematów podatkowych wynika, że do szefa KAS trzeba będzie przekazać wiele informacji, głównie informacje o powiązaniach i planach powiązań, które wpływać będą na powstawanie lub niepowstawanie obowiązku podatkowego.

Obowiązek podatkowy ciążyć będzie na tym podmiocie, który operuje, wdraża, opracowuje czy zarządza wdrażaniem tzw. uzgodnienia, ale również na korzystającym i na podmiotach wspomagających. Podmiotami wspomagających będą m.in.: pracownicy księgowi i działu finansów oraz banków, dyrektorzy finansowi, notariusze i inni.

Nie wykonywanie obowiązków w zakresie schematów podatkowych będzie wiązało się z istotnymi karami KKS.

Planowane zmiany w zakresie tej zasady doprowadzą do tego, że klauzula przeciwko unikaniu opodatkowania będzie miała zastosowanie w sytuacjach, w których mimo występowania istotnych powodów biznesowych dana czynność skutkować będzie również znaczną korzyścią podatkową. W takiej sytuacji czynność taka uznawana będzie za dokonywaną głównie po to, aby osiągnąć korzyść podatkową – niezależnie od uzasadnienia ekonomicznego.
Organy podatkowe będą mogły wdrożyć klauzulę

Wprowadzone zostanie też nowe zobowiązanie podatkowe w wysokości od 10 % do 40% zobowiązania, które nakładać będą organy podatkowe.

W życie wejść maja preferencje co do opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej. Stawka podatkowa zarówno w CIT jak i PIT ma wynieść 5%. Z tej preferencji mają skorzystać firmy, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez siebie praw własności intelektualnej.

Wprowadzone zostania nowa definicja podmiotów powiązanych. Wprowadzone będzie pojęcie “wywierania znaczącego wpływu” oraz inne zmiany.